در مسیر فراموشی

دو بخش مهم نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، غرفه های بین الملل و کتاب کودک و نوجوان است که هردو از پتانسیل های بالقوه ای برای جوشش های فرهنگی برخورداراند که معمولا با بی مهری برگزارکنندکان مواجه می شوند.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ سی و سومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به نیمه راه خود رسیده است. نمایشگاهی که با دو سال تاخیر به دلیل کرونا، امسال با استقبال به نسبت خوب بازدیدکنندگان مواجه شده است.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,

وقتی با کمی تامل و دقت به رفتار بازدیدکنندگان نمایشگاه کتاب توجه می کنید، بیشتر با تماشاگرانی مواجه می شوید که اغلب صرف دیدن انبوهی از کتاب هایی با موضوعات مختلف به این نمایشگاه آمده اند و بیشتر در حال سلفی گرفتن با گروه دوستان و یا لایو گرفتن برای صفحه اینستاگرام خود جهت عقب نماندن از قافله فجازی هستند.

عده فرهیخته دیگری مشتاقانه به دنبال فلان نویسنده در بهمان غرفه می گردند تا با اصرار برای سلفی گرفتن، آلبوم امسال نمایشگاه خود را تکمیل کنند و این وسط اگر شانس با آنها یار باشد و فلان مسئول فرهنگی کشوری هم در حال بازدید از نمایشگاه باشد، که غنا و کیفیت عکس هایشان بیشتر هم می شود!

اما گروه زیادی از تشنگان علم و دانش نیز که معمولا همیشه بودجه اندکی برای خرید کتاب های گران بازار دارند، با گرفتن بن 150 هزارتومانی که شاید نهایتا برای خرید یک یا دو کتاب کفایت کند، از طریق آنلاین به این کار مبادرت می ورزند و سعی می کنند نهایتا در آخر هفته با رفتن به این رویداد فرهنگی و با دیدن کتاب های مختلف، فقط از دور به آنها سلام کنند.

اما دو بخش مهم نمایشگاه که معمولا مورد غفلت همیشگی مسئولان برگزارکننده بوده وخواهد بود، بخش بین الملل و کودک و نوجوان است؛ در اخبار نمایشگاه کتاب که معمولا توسط همه رسانه های برخط منتشر می شود، از 30 کشوری نام برده می شود که امسال در سی و سومین نمایشگاه کتاب تهران حضور دارند.

اما همیشه خلوت ترین بخش نمایشگاه، به غرفه های بین الملل اختصاص دارد. غرفه هایی که ظرفیت عظیمی از توسعه فرهنگی و گردشگری را در خود پنهان دارند و هر کدامشان می تواند پلی برای توسعه ارتباطات فرهنگی با کشور مقصد باشد. اما آنهایی که باید دلسوزانه به فکر این مساله باشند، نهایتا در بازدیدی دو ساعته از نمایشگاه و گرفتن عکس های یادگاری برای خبرگزاری ها، راه آمده را به سمت سازمان و نهاد مربوطه کج می کنند و بدون اعتنا به بخش بین الملل و ظرفیت فرهنگی پنهان این غرفه ها، نمایشگاه امسال را به نمایشگاه سال بعد پیوند می دهند و در بهترین حالت ماجرا داستان به چند تفاهم نامه صوری با برخی از این کشورها برای توسعه ارتباطات فرهنگی ختم می شود.

بخش دیگری از نمایشگاه کتاب که ضرر و خسارت های جبران ناپذیری در حوزه کتابخوانی به دنبال دارد، نادیده گرفتن غرفه های کودک و نوجوان است؛ اگر ما به دنبال توسعه کتابخوانی در کشور هستیم و اگر همیشه این دغدغه و نگرانی را بابت کتاب نخواندن جامعه فریاد می زنیم، بدون شک یکی از راه های شروع این ماجرا، اهمیت دادن به غرفه های کودک و نوجوان است. غرفه هایی که امسال متاسفانه به دلیل کرونا و مشکلات معیشتی خانواده ها از خلوتی آزاردهنده ای برخوردار بود.

علی رغم تلاش برگزارکنندکان نمایشگاه و خود ناشران بخش کتاب های کودک و نوجوان در طراحی خلاقانه غرفه های کتاب کودک، گرانی این کتاب ها و عدم حمایت های ویژه دولتی از این بخش، باعث شده تا شبستان مصلی که محل این غرفه هاست، خلوت تر از همیشه باشد. اگر ما به فکر کتاب خوان شدن جامعه مان هستیم، راهی نداریم تا برای نسل کودک خود هزینه کنیم و هرچه قدر حمایت های دولتی از برنامه های مربوط به این نسل بیشتر باشد، امید بیشتری برای ارتقای فرهنگ کشور وجود دارد.

انتهای پیام/

]